அந்தபுரம் சுற்றும் பூனை

பள்ளியில் யாவருக்கும் சொல்லிக் கொடுக்கப்படும் பிரபலமான ஆங்கில குழந்தைப் பாடல் ஒன்று:

Pussy cat pussy cat where have you been
I had been to London to look at the queen
pussy cat pussy cat what did you do there
I frightened a little mouse under the (queen's) chair

பூனை ஒன்று அரசவையில் நுழைவதால் அதற்கு பெருமை ஏதும் இல்லை. ஆனாலும் இவ்வுலகில் ஆதாயம் ஏதேனும் கிடைக்குமா என்ற தன்னலத்தால் பல பெரும்புள்ளிகளோடு தொடர்பு ஏற்படுத்திக் கொண்டு சுற்றிச் சுற்றி வருவோர் அனேகம். பல்லிளித்து கால்பிடித்து தகுதிக்கு மேல் புகழ்ந்தேனும் செல்வாக்கு உடையவரின் நல்லெண்ணத்தை சம்பாதித்து கொள்ள துடிக்கிறது அவர்கள் மனம்.

இதற்கானக் காரணம் பிறரை வைத்து தம்மை தாமே எடை போட்டுக்கொள்ளும் பலவீனமே.

நம்மை சுற்றி இருப்பவர் சிறப்பாக வாழ்கின்றனர் எனக் கருதினால் நாமும் அவர் போல் ஆவதற்கு விரும்புகிறோம். அப்போது அதற்கான வழி முறைகளை தேட ஆரம்பிக்கிறது உள்ளம்.

அதன் முதல்படியாக நம் விருப்பங்களுக்கு ஊக்கம் கிடைக்கும் சூழ்நிலைகளையோ நண்பர்களையோ நாடுகிறது. அவர்கள் செய்யும் பல காரியங்கள் ஏற்புடையாதாகிறது. ஏற்புடையதாக இல்லாவிட்டாலும் “ஊரோடு ஒத்து வாழ்” என்பது போன்ற பழமொழிகளின் துணைகொண்டு ஏற்புடையதாக்கிக் கொள்கிறோம். செல்வாக்கு உள்ளவர்கள் ஆதரவைத் தேடி சமூகத்தில் நமது செல்வாக்கையும் உயர்த்திக் கொள்ள முயற்சிக்கிறோம்.

எல்லாக் காலத்திலும் எல்லாத் துறையிலும் கண்டு வரும் மனித இயல்பு இது.

கபீர்தாஸரும் இத்தகைய சந்தர்பவாதத்தை கேலி செய்கிறார்.

स्वारथ कू स्वारथ मिलै, पडी पडी लंबा बूब ।
निस्प्रेही निराधार को, कोय न रांखै झूंब ॥

தன்னலம் மிக்கார் கூடின், நீண்டு முழங்குதே ஆரவாரம்
தன்னல மில்லாத் தீனருக்கோ, ஏது மில்லை புகழாரம்

(மிக்கார்= மிகுந்தவர்கள் )
மாற்று:
கட்டித் தழுவி கவிபுனைவர் தன்னல நெஞ்சர் சேர்கையிலே
எட்டித் தள்ளி விலகிடுவர் தியாகச் செம்மல் வருகையிலே

சுயநல அடிப்படையில் எழும் நட்பில் எவ்வித ஆழமும் இருப்பதில்லை என்பதை யாவரும் அறிவர். ஏனெனில் ஒருவன் கஷ்ட தசையில் சிக்கிக் கொள்ளும் போது முன்பு கூடி குலாவிய நண்பர்கள் காணாமல் போய் விட்டிருப்பார்கள். இந்த உறவு காரண காரியங்களோடு கூடியது.

குளத்திற்கும் பறவைகளுக்கும் உள்ள உறவு போன்றது.

“வற்றிய குளத்தை பறவைகள் தேடி வருவது கிடையாது;
வாழ்க்கையில் வறுமை வருகின்ற போது உறவுகள் கிடையாது “

என்பது திரைப்படப் பாடல் ஒன்றில் வரும் மிகவும் பொருள் பொதிந்த வரிகள்.

சான்றோர்கள் நிலை முற்றிலும் மாறானது. அவர்கள் கொள்ளும் நட்பு வலுவானது. பிரதிபலன் கருதாதது. பிறர் தம்மை எந்த கண்ணோட்டத்துடன் பார்க்கின்றனர் என்பது பற்றிய சிந்தை யில்லாதவர்கள். உலகத்தவரால் கவனிக்கப்படவில்லை என்பதால் அவர்களுக்கு சிறுமை ஏதும் வந்துவிடுவதில்லை. அவர்களை அரண்மனைக்கு வெளியே கட்டப்பட்டிருக்கும் யானைக்கு ஒப்பிடுகிறார் குமர குருபர சுவாமிகள்.

வேத்தவை காவார் மிகன் மக்கள், வேறு சிலர்
காத்தது கொண்டாங் குவப்பெய்தார் -மாத்தகைய
அந்தபுரத்து பூஞை புறங்கடைய
கந்துகொல் பூட்கை களிறு.

{கந்துகொல் பூட்கை = கட்டுத்தறியை உடைக்கும் வலிமை உடைய ; புறங்கடைய களிறு= வெளியே நிற்கும் யானை (போல) வேத்தவை =வேந்தன் அவை ; மிகல் மக்கள் காவார்= அரசவைதான் பெருமையென்று மேன்மக்கள் காத்திருக்கமாட்டார்: வேறுசிலர் = மேன்மக்கள் அல்லாதவர் ; மாத்தகைய அந்தபுரத்து பூஞை= பெருமைக்குரிய அரண்மனை அந்தபுரத்தை சுற்றிவரும் பூனை (போல்) காத்துக் கொண்டாங்கு உவப்பு எய்தார்= பயன் கருதி காத்திரு்ப்போரும் மகிழ்வு அடைவதில்லை. }

அரண்மனைக்கு வெளியே நிற்பதால் யானைக்கு சிறுமை உண்டாவதில்லை. அரண்மனைக்குள்ளே சுற்றித் திரிவதால் பூனைக்கு யாதொரு பெருமையும் இல்லை. அந்தபுரம் என்று சொல்ல வந்தது ’யாரும் நுழைய முடியாத இடத்திலும்’ புகும் தன்மை உடையது பூனை என்பதை குறிக்க வந்ததாகும்.

கபீரும் குருபரரும் சொல்ல வருவது ஒன்றே. சான்றோரைத் தேடி, போற்றி அவர் அடி ஒட்டி வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ளாத வாழ்க்கை வெறும் போலி வாழ்க்கை ஆகும். அதனால் எவரும் பயனடைவதில்லை. காலம் வீணே போய்க்கொண்டிருக்கும் என்பதே.